KADER OYUNU(MU?)

“Ne yapalım, kader”
“Kader de bu da varmış”
“Kader utansın”

Gün içerisinde yukarıdaki cümleleri ya da benzerlerini ne çok duyuyoruz. Sahi nedir gerçekten kader? Acaba gerçekten her şey önceden yazılmışta biz sadece oynuyor muyuz? Öyleyse nedir suç ve ceza? Neden cennet ve cehennem var? Ne garip! Sınavı kaybedene de alkolden ölene de kader diyoruz.
Bir strateji oyunu düşünelim. Satranç mesela… Oyunun kuralları ve belli bir kural koyucusu var. Öyle bir oyun ki tasarımcısı her an her şeye müdahale edebiliyor. İstediği anda istediği oyuncuyu dışarı atabildiği gibi, bir oyuncunun hamlelerini, başka bir oyuncuya aşması gereken bir engel gibi gösterebiliyor. Ve bundan da oyuncuların hiç haberi olmuyor. Oyuncular ise istedikleri anda oyunun tasarımcısından kendilerine yol göstermesini isteyebiliyor.
Her hamlenin sonucunda meydana gelebilecek olasılıklar belli. Hamleleri seçmek ise bizim elimizde. Seçtiğimiz hamlelerin sonuçları istemediğimiz gibi çıktığında oyunun kurallarını bahane etmek biraz cahilce bir tutum gibi geliyor bana…
Hayatta böyle gerçekten… Kaderi programlayan, aklın alamayacağı kadar müthiş bir dengeyle belirlemiş kuralları ve sonuçları, oyna diyor adeta bize… Ve oynuyoruz bizlerde.
Başımıza gelebilecekler belli aslında ama onları seçmek bizim elimizde. İstemediğimiz bir olay yaşadığımızda hemen kadere bağlamak hiçte mantıklı ve dürüstçe gelmiyor bana.
İnsanlar adil olmayı yaratıcıdan öğrenmişlerdir. Yaratılanların sınıflandırılıp, cezalandırılacakların ve mükâfatlandırılacakların önceden belli olması onun adil sıfatına aykırı olmalı… Hem öyleyse neden Kuran “İnsan için çalıştığından başkası yoktur” desin ki. Neden çalışmak bu kadar önemli olsun ki!
Önce düşünceyle başlıyor her şey, düşüncelerimiz davranışlarımız, davranışlarımız karakterimiz, karakterimiz ise kaderimiz oluyor bekli de.

Bu yazı önce arayanlarbulamaz.blogspot.com adresinde yayınlanmıştır.