"Dönek"liğin savunması

    İnsan çoğu kere ait olma güdüsüyle bir gruba dâhil olmak ister. Her insan acziyeti hissettiğinden midir nedir ait olma güdüsüyle hareket ettiği anlar olur. İlkokuldan huzur evine kadar hayatın bütün evrelerinde bu çok rahat görülür. Kalabalık ailelerde kardeşler arasında bile gruplar oluşabilir. Çocuk gruplarının içinde nasıl ki küçük gruplar oluşuyorsa yetişkinler içinde durum aynı. İnsanın doğası buna çok elverişlidir çünkü. Tabii bir yere ait olurken kendimize yakın olanı, kişiliğimize en uygun olanları seçeriz. Kişiliğimizi ise büyük ölçüde öncesinde yaşadıklarımız belirler. Arkadaş grubu, siyasi-ideolojik hatta dini grupları ve benzerlerini seçerken genelde belirleyici olan budur. Bir gruba ait olmak değil ama grupla bütünleşmek, dünyaya onun ardından bakarak adeta insanları bizden olanlar ve olmayanlar diye görerek grupla tek vücut olmak tehlikeli olabilir.
    İnsanın doğasında nasıl ki ait olma varsa aynı ölçüde değişime de açıktır. Fikirler, görüşler, inançlar değişebilir ve bunların değişmesiyle gruplarda değişebilir. İşte bu noktada bireyi değil de grubu yada grubun temel dinamiklerini esas alanlar çoğu kere değişime kendilerini kapatırlar. Değişimi yaşayanları da “döneklik” yapmakla suçlarlar. Hatta ötesine geçip öldürmeyi bile düşünenler vardır. Oysa hayatın özünde durağan değil devingen olmak vardır. Bu yüzden fikrini, görüşünü değiştirenlerini “döneklik”le suçlamak anlamsızdır. Gerçek dönekler fikir değiştirenler değil, çıkarları uğruna fikirsizleşenlerdir.