İyi niyet iyi midir?

Bayram tatilinde fırsat bulupta yazamadım.
Herkesin geçmiş bayramı kutlu olsun.
İşte bayram sonrası ilk yazı;


Hayatta hiçbir şey nedensiz değildir, zorluklar bile… İnsanın mücadele ruhunu zorluklarla mücadele etmek kadar, hiçbir şey geliştiremez. Yaşam boyunca belli dönemlerde belli zorluklar yaşarız. Mesela koltuğa tırmanmaya çalışan bebeğinizi iyi niyetinizle alıp koltuğun üstüne oturttuğunuzda ona iyilik yapmış olur musunuz? Yapılması gereken doğru davranış bebeğin koltuğa tırmanması için ona destek olmak, belki çok basitinden ayağının altına bir şey koymaktır. Bebeği alıp ta koltuğa koyanlar, çocukları evlenip anne ya da baba olduğu zamanda onların ebeveyn olma sorumluluklarını paylaşmak zorunda kalabiliyorlar. Sonuç: Kendinin farkında olmadan bir başkasıyla yaşamı paylaşmaya çalışanlar. Kendileri doğamadan doğuran anneler, büyüyemeden çocuk sahibi olan babalar.
“İnsan her şeyi göremez; sevdiğin şeyler seni kör ve sağır eder” der Mevlana, Yaşam boyunca bazen bebek misalinde olduğu gibi… Sevdiklerimize iyi niyetle, farkında olmadan birçok açıdan faydadan çok zarar sağlıyoruz. İyi niyet her zaman da iyi sonuçlar doğurmaz. Doğru zamanda doğru davranışı sergilemek gerektiğini biliriz hepimiz. Biliriz de o doğruyu bulmakta zorlanırız. İnsan bazen karşısındakine fayda sağlamak için çabalar gibi gözükse de aslında kendi canı yanmasın diye uğraşır. Ve bunu sanki bir refleks gibi yapar. Kendine bile karşısındakinin iyiliği için uğraştığını telkin eder. Doğru davranış önce karşıdakini düşünmektir. Acaba diğergamlığı bu açıdan da ele alabilir miyiz.?