Vermenin dayanılmaz hafifliği

    Cömertlik hemen hemen tüm dinlerde ve öğretilerde meht edilmiştir. Ve hepimizde biliriz önemini. Biliriz de acaba ne kadar yaşarız?
    Görünce rahatsız olduğum, sokaklarda sık sık karşılaştığımız bazı manzaralar var ki gerçekten düşünülmesi gerekmekte. Kendisinden “ekmek parası” isteyen birini ki bu kişi dilenci vasfında da olsa, “bende de yok”, “git çalış”, “sen benden zenginsindir bee..” gibi ifadelerle azarlayan insanları gördükçe dilenciden daha çok onlara acıyorum. Tamam istemenin, suiistimal edildiğini kabul ediyorum. Ama siz sanıyor musunuz ki günümüze özel bir durum sadece. Dilenciliğin tarihine baktığınızda insanlığın tarihine yakın neredeyse. Öyleyse asırlar öncesinde de aynı durumların yaşanma ihtimali gayet yüksek. Çoğu kere bana da inandırıcı gelmez dilenciler ama bazen düşünürüm; ya gerçekten ihtiyacı varsa diye. Üstelik benden yardım isteyen herkesin aynı sahtekarlığı yapmayacağı ihtimalini de göz ardı etmemem gerekir.
    Vermek zor iştir esasında, insan doğal olarak kendi sahip olduklarını başkasıyla paylaşmak istemez. Vermek için bir sebebiniz yoksa bilinç altınızdan “zaten yaşam zor ben de kendime yetecek kadara sahibim” mesajını almanız ve bu mesajı onaylarcasına hareket etmeniz gayet normaldir. “Aynı durum benim de başıma gelebilir. Biraz yardım edeyim.” Düşüncesiyle verebilir. Erdemli insan mala önem vermez ve başkalarıyla paylaşır diye düşünür ve buna göre hareket edebilirsiniz. Ama daha da önemlisi eğer ki yaratıcıya inanıyorsanız bilin ki O sizin sevdiğiniz şeylerden vermenizi istiyor, hem de şu kadar kazanırsanız diye bir ölçüt koymadan. Emin olun ki elindeki 10 birimlik malı paylaşamayan 1000 birim olduğunda hiç paylaşamaz. Çünkü sahip oldukça daha fazlasını ister insan. Paylaşmanın ve başkalarına yardımcı olmanın hazzını ise ancak cömertler tadabilir. İçinizden gelmediği halde, kendinize rağmen, biriliyle sahip olduğunuz bir değeri paylaşın. Sonra da tadını çıkarın….
    Büyüklerden birine (Mevlana’ya olduğu söylenir) “Büyük adam kimdir” diye sorarlar. O da şöyle cevap veriri: “büyük adam, açken açı doyurabilendir”